رابطه عوامل توانمند سازهای الگوی efqmبا سطوح بلوغ قابلیت منابع انسانی

در دنیای سراسر تغییر نه تنها کسب مزیت رقابتی یکی از شاخص های حیات سازمانها محسوب می شود بلکه برای کسب سرآمدی سازمانها ناگزیرند دارای مزیت رقابتی پایدار باشند. به یقین نیروی انسانی یکی از عوامل مهم رسیدن به قابلیت های متمایز محسوب می گردنند. در این تحقیق ما به بررسی عوامل موثر در افزایش قابلیت های منابع انسانی که در نهایت باعث ایجاد مزیت رقابتی و مزیت استراتژی برای سازمان می شود می پردازیم. متغیرپیش بین این تحقیق شامل عوامل توانمند سازهای مدلefqm که شامل مولفه های(رهبری، خط مشی و استراتژی، مدیریت منابع انسانی، شرکای تجاری و منابع، و فرایند اجرای کارها) می باشد و متغیر ملاک این تحقیق شامل سطوح بلوغ قابلیت افراد بر اساس مدل p-cmm می باشد. فرضیه اصلی تحقیق عبارت است از، بین عوامل توانمند سازهای مدل efqmبا سطوح بلوغ قابلیت منابع انسانی رابطه معناداری وجود دارد. جامعه آماری شامل مدیران و سرپرستان شرکت ارس بازار شهرستان آمل می باشد. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه ای که شامل50 سئوال بوده استفاده شد. سپس با استفاده از آزمونهای تحلیل استنباطی داده ها و توزیع نرمال، تی استیودنت، رگرسیون چند متغیره و آزمون فریدمن به بررسی فرضیه های تحقیق پرداخته شده است. و با استفاده از تحلیل استنباطی داده ها تمام فرضیه های تحقیق مورد تایید قرار گرفت و مشخص شد که بین عوامل توانمند سازهای مدل efqmبا سطوح بلوغ قابلیت منابع انسانی رابطه معناداری وجود دارد. و همچنین مشخص شد که از بین عوامل توانمند سازهای مولفه های رهبری، مدیریت منابع انسانی و فرایند اجرای کار بیشترین تاثیر را بر افزایش قابلیت منابع انسانی در سازمان دارند.